Znaczenie łowiectwa w przyrodzie

Zwierzęta stanowią nierozłączny, spójny, z ochroną środowiska czynnik. W dawnych wiekach, nawet 100-150 lat temu kwestia liczebności zwierzyny w środowisku naturalnym regulowana była przez przez występujące w lasach drapieżniki, np.: wilki. Wielkość i ilość zwierząt odpowiadała potrzebom żywiciela (drapieżnika). W chwili obecnej, w środowisku naturalnym brak jest dostatecznej ilości drapieżników, co z kolei przekłada się w nadmiernym przyroście. Siłą rzeczy człowiek musiał przejąć obowiązki drapieżników i w sposób sztuczny, a nawet drastyczny, ponieważ z broni palnej regulował ilość zwierzyny dostosowując jej liczbę do możliwości wyżywieniowych środowiska. To dzięki łowiectwu populacja zwierząt a szczególnie zwierzyny łownej np.: dzika, jelenia, sarny jest utrzymywana na poziomie stabilnym to znaczy takim, że nie zagraża to przyrodzie a nawet człowiekowi (wypadki komunikacyjne ze zwierzyną). Należy przy tym zaznaczyć, że łowiectwo nie ogranicza się wyłącznie do regulacji ilości zwierząt w przyrodzie ale także dba o jej jakość oraz kultywuje kulturę łowiecką.